Stres oksydacyjny = starość i choroby

Fitoro
Posty: 384
Rejestracja: 02 wrz 2016, 8:11

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: Fitoro » 20 sty 2021, 6:34

Dziękuje Bow1 za utwór pani Geppert... cudo!

Ja nie będę opisywał swoich ,,przygód,, ;) chociaż też było ciekawie 8-)
;) 8-)

Lekarze przepisują leki o, których mało wiedzą, na choroby o których jeszcze mniej wiedzą- ludziom, o których NIC nie wiedzą !
Awatar użytkownika
Bow1
Specjalista
Posty: 381
Rejestracja: 30 kwie 2016, 3:14
Lokalizacja: Jezioro Dadaj

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: Bow1 » 20 sty 2021, 13:25

sowka pisze:że spray jest substancją dość naturalną. Bazuje on bowiem na zastosowaniu tlenku azotu,

Szkoda słów :lol:
Widziałem reklamę rzekomego leku na chrapanie. Mąż chrapie, żona ma problem z zaśnięciem, idzie do apteki kupuje sprej do nosa dla męża i już facet nie chrapie
Odnalazłem skład tego preparatu i w składzie jest woda, chlorek sodu czyli sól oraz trzy trujące konserwanty. To jest zajebisty lek na chrapanie :D
Dobrze się bawię.
Awatar użytkownika
Paula
Posty: 729
Rejestracja: 19 lis 2018, 14:23

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: Paula » 20 sty 2021, 13:57

Bow1 pisze:Widziałem reklamę rzekomego leku na chrapanie. Mąż chrapie, żona ma problem z zaśnięciem, idzie do apteki kupuje sprej do nosa dla męża i już facet nie chrapie
Odnalazłem skład tego preparatu i w składzie jest woda, chlorek sodu czyli sól oraz trzy trujące konserwanty. To jest zajebisty lek na chrapanie :D

Boguś to nie ma być logiczne ani zdrowe. To ma być jedynie skutecznie dochodowe. :lol:
"W końcu wszystko będzie dobrze. Jeżeli nie jest dobrze, to jeszcze nie koniec."
sowka
Posty: 1722
Rejestracja: 25 maja 2016, 22:36

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: sowka » 20 sty 2021, 14:10

wkleję ten fragm jeszcze tu , całosc przytoczyłam w temacie _Czas się obudzić "
Od ponad 32 lat NIKT w Europie nie kontroluje bezpieczeństwa leków!
Wszelkie organy legalizacyjne zadowalają się deklaracjami producentów
.

wszelkie medioscierwa nadaja po uszach reklamami tzw "leków" defakto trucizn ....wolno im szła depopulacja to podkręcili tempo i dodali dodatkowe mistyfikacje co sami widzimy tu i teraz , starsi ludzie umierają na potęgę .
ostatnio słyszałam od młodej dziewczyny w sklepie " ciocia poszla do szpitala , zarazili ja Covidem i zmarla " mordercy?
Awatar użytkownika
Paula
Posty: 729
Rejestracja: 19 lis 2018, 14:23

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: Paula » 20 sty 2021, 19:21

W temacie stresu oksydacyjnego ciekawe informacje ze strony dr Mercoli.
"Według dr. Mercoli

Organizm działa najlepiej, gdy jest w równowadze; biologicznym określeniem tego jest homeostaza. Zasadniczo oznacza to, że choć mała dawka jednej substancji może być dobra, stosowanie wielu substancji o podobnym działaniu może być niekorzystne.

Organizm optymalizuje funkcjonowanie, gdy jest pod wpływem stresu. Na przykład, mięśnie rosną i wzmacniają się pod wpływem wysiłku. Układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, gdy jest wystawiony na działanie patogenów. Osobisty wzrost i rozwój następuje tylko wtedy, gdy przekroczy się strefę komfortu.

Jednak zbyt duży stres powoduje, że organizm może zostać nim przytłoczony i uszkodzony. Jednym z przykładów jest ekspozycja na zbyt wiele wolnych rodników. Prowadzi to do stresu oksydacyjnego, który jest zaburzeniem równowagi między wolnymi rodnikami i przeciwutleniaczami. Reaktywne formy tlenu (ROS) to wolne rodniki, które są produktami ubocznymi metabolizmu i odgrywają ważną rolę w sygnalizacji komórkowej.

Organizm stale wytwarza ROS. Jeśli nie ma wystarczającej ilości przeciwutleniaczy, aby utrzymać ich liczbę w nieszkodliwym zakresie, może to spowodować stres oksydacyjny. Może to prowadzić do wielu chorób, takich jak choroby neurodegeneracyjne, mutacje genów, nowotwory, choroby serca i choroby zapalne.

Organizm wykorzystuje dwa rodzaje przeciwutleniaczy

Na poziomie molekularnym wolne rodniki mają niesparowany elektron. To sprawia, że są bardzo niestabilne i niszczą struktury komórkowe. Uszkodzenie następuje, gdy wolne rodniki zabierają elektron z innej cząsteczki. Ten proces nazywa się utlenianiem. Widoczne oznaki utleniania można zaobserwować na przykład po przekrojeniu jabłka i pozostawieniu go na blacie. Miąższ zaczyna brązowieć w ciągu kilku godzin.

W niewielkich ilościach wolne rodniki pomagają zwalczać infekcje, hamują starzenie i rozpoczynają gojenie ran. Ale w większych ilościach są szkodliwe. Organizm ma wbudowany mechanizm, który pomaga zwalczać uszkodzenia spowodowane przez ROS za pomocą przeciwutleniaczy. Cząsteczki te oddają elektron i pozostają stabilne, zmniejszając w ten sposób uszkodzenia spowodowane przez wolne rodniki.

W obronie organizmu udział biorą różne rodzaje przeciwutleniaczy. W jednej grupie są egzogenne przeciwutleniacze: to cząsteczki, które powstają w żywności i mogą zostać z niej wchłonięte. Do przykładów należą: witamina C, astaksantyna, flawonoidy i polifenole.

Organizm człowieka może również tworzyć endogenne przeciwutleniacze, w tym dysmutazę ponadtlenkową, peroksydazy glutationowe, glutation i katalazę. Chociaż uzyskanie wystarczającej ilości zewnętrznych przeciwutleniaczy z pożywienia jest ważne, to endogenne przeciwutleniacze, takie jak dysmutaza ponadtlenkowa (SOD), są pierwszą linią obrony przed ROS.

Glutation odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu dobrego stanu zdrowia i kondycji. Jest to wewnątrzkomórkowy przeciwutleniacz, który może poprawić aktywność innych przeciwutleniaczy, takich jak witamina C, witamina E, CoQ10 i kwas alfa-liponowy. Ponieważ glutation jest słabo wchłaniany z pożywienia, korzystne może być podniesienie jego poziomu za pomocą prekursora N-acetylo-L-cysteiny (NAC).

Innym silnym przeciwutleniaczem wytwarzanym w organizmie jest SOD, który odgrywa rolę w różnych fizjologicznych i patologicznych stanach, takich jak nowotwory, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca i choroby zapalne. Podczas metabolizmu powstaje agresywny rodnik ponadtlenkowy. SOD rozkłada go na nadtlenek wodoru i tlen cząsteczkowy.

Nagromadzenie nadtlenku wodoru w komórkach jest szkodliwe. Katalaza, inny endogenny przeciwutleniacz, rozkłada nadtlenek wodoru na wodę i tlen.

Spożywanie jagód aronii zwalcza uszkodzenia oksydacyjne

SOD znajduje się w każdej komórce Twojego ciała, a także między komórkami. Kiedy wytwarzane są odpowiednie ilości tego enzymu, jesteś silnie chroniony przed zniszczeniami spowodowanymi stresem oksydacyjnym. Jednak poziom SOD spada wraz z wiekiem. W jednym przeglądzie naukowcy omówili jego znaczenie dla ogólnego zdrowia i dobrego samopoczucia, pisząc:

„Zasugerowano, że odpowiednia codzienna suplementacja SOD ochroni układ odpornościowy i znacznie zmniejszy ryzyko chorób, a ostatecznie spowolni proces starzenia”.

SOD jest metaloenzymem, co oznacza, że do działania potrzebuje jonu metalu. Do jonów związanych z SOD należą: cynk, żelazo, mangan i miedź. W ludzkich tkankach można znaleźć duże ilości pozakomórkowego SOD (SOD3). Kilka organów, w tym serce, ma zdolność do transkrypcji RNA SOD3 z DNA SOD, co podnosi poziom produkcji.

Zapobiegając utracie SOD, naukowcy mogą mieć potężny wpływ na zmniejszenie stresu oksydacyjnego, a tym samym zmniejszyć potencjalne ryzyko wielu chorób przewlekłych. Istnieją dwa sposoby na zwiększenie poziomu SOD:

-Spożywaj produkty bogate w SOD, aby podnieść poziom tego enzymu
-Spożywaj produkty zawierające prekursor SOD, aby pomóc organizmowi zwiększyć produkcję tego enzymu

Wprowadź aronię do diety. Owoc jest znany w wielu częściach świata ze względu na cierpki smak. Występuje w dwóch kolorach – czerwonym i czarnym, a czerwone jagody są nieco słodsze niż czarne. Jest to wieloletni krzew liściasty pochodzący z Ameryki Północnej.

W badaniu przeprowadzonym przez Departament Rolnictwa USA (USDA) naukowcy odkryli, że aronia ma o 50% większą aktywność przeciwutleniającą niż inne, bardziej powszechne jagody. Oprócz wysokich poziomów egzogennych przeciwutleniaczy, związki zawarte w jagodach aronii mogą aktywować czynnik jądrowy 2 (NRF2) – kluczowy regulator działania przeciwutleniaczy – w celu zwiększenia produkcji SOD.

Suplementacja ekstraktu z jagód aronii znacznie zmniejszyła stres oksydacyjny u muszek owocowych, co wydłużyło żywotność muszek o 18%. Zmniejszyła również stres oksydacyjny i patogenezę zapalenia jelita grubego w modelu zwierzęcym.

Ekstrakt z jagód aronii modulował mitochondrialną aktywność przeciwutleniającą i regulował poziom enzymów przeciwutleniających, zapobiegając wyczerpaniu zredukowanego glutationu i peroksydazy glutationowej.

Co wpływa na produkcję endogennych przeciwutleniaczy?
W poszukiwaniu sposobów na podniesienie poziomu SOD, prawie 35 lat temu naukowcy wyizolowali ten enzym z krwi zwierząt gospodarskich i wstrzyknęli bezpośrednio do stawów osób z chorobą zwyrodnieniową stawów. Wyniki tego badania wykazały znaczną poprawę u pacjentów. Jednak wyniki innych badań okazały się rozczarowujące i nie opracowano na ich podstawie produktu do celów komercyjnych.

Gdy porównano dootrzewnowe i doustne podawanie SOD z naproksenem i deksametazonem w modelu zwierzęcym, wyniki wykazały, że doustne podanie SOD obniżyło lipoperoksydację. U zwierząt, które otrzymały leki, 20% osobników otrzymujących naproksen zmarło z powodu krwotoków w przewodzie pokarmowym, a 50% osobników otrzymujących deksametazon zmarło z powodu infekcji płucnych.

Pozostało pytanie, jak w naturalny sposób zwiększyć ilość i aktywność SOD w organizmie. Chociaż niektóre rośliny naturalnie go produkują, po spożyciu zostaje zniszczony przez trudne środowisko przewodu pokarmowego.

Wygląda na to, że spożywanie wyciągu z jagód aronii może faktycznie zwiększyć poziom SOD. W jednym badaniu naukowcy zaangażowali 47 uczestników; 22 było zdrowych, a 25 miało zespół metaboliczny. Uczestnikom z zespołem metabolicznym podawano 100 mg ekstraktu z aronii trzy razy dziennie przez dwa miesiące. W tej grupie zaobserwowano obniżenie ciśnienia krwi i poziomu cholesterolu, podczas gdy poziom SOD był znacznie podwyższony.

Naukowcy dowiedzieli się również, że suplementacja kurkuminy może zwiększyć poziom SOD, katalazy i peroksydazy glutationowej – wszystkie są ważnymi endogennymi przeciwutleniaczami. Ten sam efekt stwierdzono również u muszek owocowych.

Pamiętaj, że SOD musi mieć jony metali, aby prawidłowo funkcjonować. W dyskusji na temat znaczenia równowagi cynk / miedź dr Chris Masterjohn napisał:

„Negatywny wpływ cynku na stan miedzi wykazano już przy dawce cynku wynoszącej 60 mg dziennie. To obniża aktywność dysmutazy ponadtlenkowej – enzymu ważnego dla obrony antyoksydacyjnej i funkcji immunologicznej, która zależy zarówno od cynku, jak i miedzi."

Wodór molekularny: silny wybiórczy przeciwutleniacz

Wodór cząsteczkowy jest kolejnym ważnym przeciwutleniaczem. Jedną z jego wielu zalet jest zdolność do selektywnego zmniejszania nadmiernego stresu oksydacyjnego i stanów zapalnych.

Jak wspomniano wcześniej, należy pamiętać, że organizm wymaga równowagi we wszystkich procesach, w tym w stresie. Hamując nadmierny stres oksydacyjny i uszkodzenia, wodór molekularny pomaga utrzymać homeostazę. Oznacza to, że celem jest zneutralizowanie nadmiernej ilości wolnych rodników, ale nie wszystkich.

W moim wywiadzie z Tylerem W. LeBaronem – założycielem naukowej organizacji non-profit Molecular Hydrogen Institute – omawialiśmy selektywną eliminację wolnych rodników. Cały wywiad można zobaczyć pod linkiem „Molecular Hydrogen — Is it the Best Antioxidant You Can Take?”(w języku angielskim). LeBaron skomentował:

„Czasami przeciwutleniacze mogą zaostrzyć stres oksydacyjny, ponieważ mogą wydłużyć cykle reakcji Fentona i redoks, co ostatecznie prowadzi do tego, że stają się silnymi prooksydantami. Jest to więc bardzo skomplikowane i musimy być bardzo ostrożni…

Jednym z powodów, dla których wiemy, że wodór może być tak bezpieczny, jest to, że po prostu nie ma on mocy redukcyjnej ani potencjału do neutralizacji lub reakcji z niektórymi z krytycznie ważnych utleniaczy sygnalizacyjnych, takich jak nadtlenek wodoru, tlen singletowy, rodniki ponadtlenkowe i tlenek azotu. Po prostu nie ma możliwości reagowania z nimi, nawet in vitro, więc jeśli po prostu połączymy oba, nie zajdzie żadna reakcja”.

Wodór cząsteczkowy reaguje z rodnikiem hydroksylowym, który jest najbardziej reaktywnym i utleniającym rodnikiem w organizmie. Zamienia go w nieszkodliwą wodę. Wodór molekularny jest niedrogi, bezpieczny, a jego potencjał jest ogromny.

Jak używać wodoru molekularnego w domu?

Wodór cząsteczkowy jest absorbowany w postaci gazowej. W wywiadzie LeBaron stwierdził, że najłatwiejszym sposobem na dostanie się wodoru do organizmu jest rozpuszczenie tabletek wodoru molekularnego w czystej wodzie i wypicie tak przygotowanego roztworu. Należy upewnić się, że stężenie jest wystarczająco wysokie, a częstotliwość nie jest ciągła.

Jak wyjaśnił LeBaron, gdy ekspozycja na wodór cząsteczkowy jest ciągła, jest mniej skuteczna. W tej chwili potrzebne są dalsze badania w celu ustalenia najlepszej częstotliwości.

Do tego czasu odpowiednie może być dostosowanie dawki do osobistych okoliczności. Na przykład, jeśli żyjesz w nie stresujących okolicznościach i nie ćwiczysz dużo, przyjmowanie wodoru raz dziennie może wystarczyć. Z drugiej strony, jeśli ćwiczysz energicznie, bardziej odpowiednie może być przyjmowanie go kilka razy dziennie.

Normalna dawka to jedna tabletka na 500 ml (16 uncji) wody. Należy wypić całą szklankę, gdy tylko tabletka się rozpuści i zanim chmura wodoru ulegnie rozproszeniu. Szybkość rozpuszczania tabletki zależy od temperatury wody. Najlepiej jest użyć wody o temperaturze pokojowej, aby w wodzie było więcej gazu, zanim tabletka całkowicie się rozpuści.

Ważne jest, aby używać zwykłej wody, a nie wody gazowanej, która zawiera dwutlenek węgla, który szybciej rozproszy gazowy wodór. Woda nabierze mlecznego wyglądu od rozpuszczonego wodoru. Należy wypić roztwór tak szybko, jak to możliwe, gdy wodór będzie zawieszony w wodzie."
"W końcu wszystko będzie dobrze. Jeżeli nie jest dobrze, to jeszcze nie koniec."
Awatar użytkownika
Bow1
Specjalista
Posty: 381
Rejestracja: 30 kwie 2016, 3:14
Lokalizacja: Jezioro Dadaj

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: Bow1 » 20 sty 2021, 20:33

Podsumowując materiał jaki zamieściłaś Paulo:
Wodoru w wodzie nie polecam bo już około 10 lat temu piłem wodę z wodorem i okazało się, że po 2 miesiącach stosowania mój stan zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu. Ja też tak myślałem jak LeBaron i niestety w praktyce wyszło zupełnie inaczej niż się spodziewałem. Nie mam pewności ale wydaje się, że zwiększony poziom wodoru w powietrzu którym oddychamy byłby znacznie korzystniejszy niż dostarczanie go do układu pokarmowego z wodą.
Odnośnie cynku, miedzi i manganu to w 100% się zgadzam. Już wcześniej pisałem, że mangan chroni nasze mtDNA przed uszkodzeniami.
Cynk wchodzi w skład wielu enzymów również tych, które mają ogromne znaczenie w redukowaniu stresu oksydacyjnego, a niezbędna miedź jest wypierana przez cynk więc musimy ją uzupełniać zawsze gdy bierzemy cynk. Przy niedoborze cynku będzie zawsze deficyt SOD.
Nie stosuję tych metali ciągle. Biorę około 1 tydzień na miesiąc (średnio). Ktoś kto ma niedobory powinien przez kilka miesięcy brać w sposób ciągły.
Gdyby ktoś nie wiedział to na 50 mg glicynianu cynku wystarczy brać 2 mg miedzi.
Zapomniałem wspomnieć o aronii. Aronia to skarb. Dodaję dużo ekstraktu aronii do mojego preparatu. Samodzielnie zrobiłem ekstrakt z własnej aronii. Najlepiej ekstrakt robić metodą liofilizacji. Dzięki staraniom syna stałem się posiadaczem tego urządzenia dzięki czemu mam gwarancję jakości ekstraktu.
Nie wszyscy jednak mają taką możliwość więc kupujcie owoc aronii a z niego bardzo łatwo wyciska się sok, który można pasteryzować i przechowywać w słoikach. Owoc ten wydaje się suchy ale gdy wrzucimy go do wolnoobrotowej wyciskarki uzyskamy nieprawdopodobne ilości soku. Ja osobiście byłem w szoku kiedy pierwszy raz wyciskałem aronię.
Dobrze się bawię.
Awatar użytkownika
Paula
Posty: 729
Rejestracja: 19 lis 2018, 14:23

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: Paula » 21 sty 2021, 10:38

Troszkę informacji obrazujących zagrożenia wynikające z działania wolnych rodników:
„Paradoks tlenowy” polega na tym, że ten sam tlen, który jest niezbędny do życia w chwili, gdy wnika do organizmu wytwarza produkty swego metabolizmu – wolne rodniki, które są poważnym zagrożeniem dla zdrowia. Człowiek w ciągu doby zużywa około 350 litrów tlenu, znacznie więcej, jeżeli regularnie uprawia aktywność fizyczną, gdyż wzmaga ona wentylację płuc mniej więcej 20-krotnie w czasie intensywnych ćwiczeń. W warunkach fizjologicznych wykorzystuje około 98% komórkowego tlenu w mitochondriach. Pozostałe 2% tlenu jest redukowane do rodnika nadtlenkowego lub nadtlenku wodoru. Jeśli założymy, że jest to tylko l%, to w ciągu roku produkujemy 2 kg wolnych rodników. Do tego należy dodać stałą produkcję wolnych rodników, powstającą w trakcie detoksykacji różnych zanieczyszczeń chemicznych, leków oraz innych endogennych produktów rozpadu. Obliczono, że u 20-latka każda komórka ciała codziennie narażona jest na około 100 000 „uderzeń" wolnych rodników. Ilość ta rośnie w miarę upływu lat.

Kiedy zdolność naszego organizmu do degradowania reaktywnych form tlenu zostaje zaburzona, ich toksyczna działalność prowadzi do szeregu komplikacji zdrowotnych, do których zaliczamy między innymi:

Błona komórkowa – w warunkach prawidłowych jest ona porowata, co pozwala na przechodzenie do komórki substancji odżywczych i wydalanie z niej zbędnych produktów przemiany materii. W przypadku zaatakowania błony komórkowej może dojść do jej rozerwania i wypływu zawartości wnętrza komórkowego lub do jej zablokowania. Każde z tych uszkodzeń powoduje przedwczesną śmierć komórki.

DNA – gdy wolne rodniki znajdą się w jądrze komórkowym, łatwo im zaatakować materiał genetyczny niezbędny do podziału komórki. Czasami wolny rodnik atakuje tylko gen i powoduje zakłócenie informacji genetycznej. Inny rodzaj uszkodzenia to sprzężenie krzyżowe, w którym dochodzi do trwałego połączenia DNA z łańcuchem białka, co nie pozwala na jego replikację. Mechanizm ten uważa się obecnie za przyczynę rozwoju nowotworów.

Lipidy – w procesie określonym jako peroksydacja lipidów (tworzenie grup nadtlenkowych) nadtlenek wodoru lub nadazotan zaczyna atakować substancje tłuszczowe krwi i tkanek. Peroksydacja tłuszczów jadalnych powoduje, że stają się zjełczałe i trujące dla organizmu.

Lizosomy – są to drobne skupienia enzymów wewnątrz komórki. Ich rolą jest trawienie różnych substancji poza błoną, która je otacza. Kiedy wolne rodniki uszkodzą tę otoczkę, enzymy niszczą wnętrze komórki, a następnie sąsiednie komórki – w procesie tym dochodzi również do powstania kolejnych wolnych rodników.

Mitochondria – są to piece energetyczne komórki. Gdy ich czynność zostanie przerwana przez wolne rodniki, komórka traci energię potrzebną jej do pracy. W miarę zwiększania się liczby komórek o niskiej energii zmniejsza się ilość energii całego ciała, które jest stale zmęczone i ma trudności ze zwalczaniem choroby."
Informacje zaczerpnięte ze strony mauricz.com
"W końcu wszystko będzie dobrze. Jeżeli nie jest dobrze, to jeszcze nie koniec."
Awatar użytkownika
Paula
Posty: 729
Rejestracja: 19 lis 2018, 14:23

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: Paula » 22 sty 2021, 8:07

Trochę informacji o antyoksydantach:
"Antyoksydanty dzielimy na endogenne i egzogenne. Pierwsze z nich są wytwarzane przez organizm i dzielą się na enzymatyczne i nieenzymatyczne. Do enzymatycznych należą m.in. dysmutaza ponadtlenkowa, katalaza i peroksydaza glutationowa. Ich oddziaływanie na organizm zależy od prawidłowego poziomu manganu, selenu i cynku. Istotne znaczenie mają również przeciwutleniacze nieenzymatyczne. Jakie pełnią funkcje?

Przeciwutleniacze endogenne nieenzymatyczne

glutation - niezbędny element detoksykacji komórkowej, substrat wielu enzymów; neutralizuje wolne rodniki, utrzymuje aktywność innych przeciwutleniaczy. W większości (98%) występuje w ustroju w formie zredukowanej; stosunek glutationu zredukowanego do utlenionego obrazuje poziom stresu oksydacyjnego w komórce; niedobory tego przeciwutleniacza najlepiej możemy uzupełniać, stosując NAC

koenzym Q (ubichinon) - zapobiega peroksydacji (utlenianiu) lipidów, dzięki czemu chroni błony komórkowe

kwas alfa-liponowy (ALA, kwas tiooktanowy) - nie tylko sam neutralizuje wolne rodniki, ale też przywraca pierwotne własności innym, wykorzystanym już przeciwutleniaczom, takim jak witaminy C i E; wytwarzany jest przez ludzki organizm w niewielkich ilościach; można go przyjmować w postaci suplementu

ferrytyna - białko kompleksujące jony żelaza, utrzymujące je w dostępnej i nieszkodliwej formie

kwas moczowy - końcowy produkt degradacji puryn; bardzo ważny przeciwutleniacz, jego wysoki poziom koreluje z chorobami związanymi z nasilonym stresem oksydacyjnym (otyłością, insulinoopornością, nadciśnieniem, chorobami serca, udarami mózgu)

bilirubina - pomarańczowoczerwony barwnik żółciowy, produkt rozpadu hemu hemoglobiny; oprócz neutralizowania wolnych rodników ma działanie przeciwzapalne. Badanie kohortowe opublikowane w 2011 r. wykazało, że osoby mające wyższy (choć nadal mieszczący się w normie) poziom bilirubiny we krwi są w mniejszym stopniu zagrożone rakiem płuc, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc oraz zgonem z różnych przyczyn

metalotioneina - niskocząsteczkowe białko; usuwa wolne rodniki tlenowe, detoksyfikuje metale ciężkie dzięki zdolności do łączenia się z ich jonami, co chroni organizm przed szkodliwym oddziaływaniem tych metali

L-karnityna - związek chemiczny syntezowany z aminokwasów (metioniny i lizyny) w wątrobie, nerkach i mózgu; uczestniczy w transporcie kwasów tłuszczowych z cytozolu do mitochondriów; znajduje się także w pożywieniu: głównie mięsie (baraninie, wołowinie, wieprzowinie i rybach) oraz produktach mlecznych

albumina - białko występujące w osoczu i innych tkankach; pełni kluczową rolę m.in. w utrzymywaniu właściwego ciśnienia onkotycznego (regulującego proporcje między ilością wody we krwi a ilością wody w płynach tkankowych)

mioglobina - złożone białko globularne biorące udział w magazynowaniu tlenu we włóknach czerwonych, obecnych w mięśniach szkieletowch

transferyna - białko regulujące stężenie jonów żelaza w osoczu krwi i transportujące je do tkanek

ceruloplazmina - białko produkowane w wątrobie, wiążące i transportujące jony miedzi we krwi; usuwa anionorodniki ponadtlenkowe, chroni błonę komórkową przed utlenieniem

melatonina - ma zdolność neutralizowania rodnika hydroksylowego

Przeciwutleniacze egzogenne

Oprócz antyoksydantów wytwarzanych samodzielnie organizm ludzki wykorzystuje do ochrony przed rodnikami przeciwutleniacze egzogenne, pochodzące z pożywienia. Oto najważniejsze z nich:

jod- może działać jako donor elektronów, tłumiąc wolne rodniki np. rodniki hydroksylowe. Może również działać pośrednio poprzez jodowanie aminokwasów (tj. tyrozyny i histydyny) lub kwasów tłuszczowych (kwasu arachidonowego), przez co zmniejsza prawdopodobieństwo ich utlenienia

witamina E - silny przeciwutleniacz, występuje w olejach roślinnych(oczywiście spożywamy tylko te najwyższej jakości, jak ZKT), jajach, orzechach, a także warzywach o zielonych liściach

witamina A - silny antyoksydant; występuje w mięsie, rybach morskich, olejach roślinnych; jest także syntezowana przez organizm z beta-karotenu

witamina C - neutralizuje wolne rodniki w płynach międzykomórkowych; regeneruje witaminę E; występuje w owocach i warzywach

karotenoidy - żółte, czerwone, pomarańczowe i różowe barwniki roślinne, m.in. beta-karoten, likopen, luteina, kryptoksantyna i zeaksantyna, astaksantyna; najbogatsze źródła karotenoidów to marchew, słodkie ziemniaki, dynia, pietruszka naciowa, jarmuż, szpinak, papryka, morele, brokuły, pomidory

polifenole - obecne głównie w owocach, zwłaszcza jagodowych, a także w mniejszych ilościach w warzywach kapustnych, cebulowych, korzeniowych; dzielą się na kwasy fenolowe i flawonoidy; do polifenoli należą m.in. antocyjany (fioletowe, niebieskie lub ciemnoczerwone owoce i warzywa), taniny (garbniki obecne np. w herbatach), katechiny (herbaty, zwłaszcza zielona, kakao), resweratrol (skórka winogron, czerwone wino)

minerały - na przykład cynk, mangan, selen, miedź (owoce morza, mięso, mleko, orzechy, warzywa strączkowe)

związki siarki - obecne w roślinach z rodziny czosnkowych (czosnek, cebula, por)

kwas alfa-liponowy - wytwarzany przez ludzki organizm; w pożywieniu występuje przede wszystkim w podrobach, szpinaku, drożdżach piwnych i siemieniu lnianym

indole - rodzaj fitochemikaliów; aromatyczne heterocykliczne związki chemiczne występujące głównie w warzywach krzyżowych (kapusta, brukselka, kalafior, brokuły, rzepa)

lignany - rodzaj fitoestrogenów; ich najbogatszym źródłem jest siemię lniane i olej lniany
Część informacji pozyskano ze strony ktociewyleczy.pl
Ostatnio zmieniony 22 sty 2021, 8:35 przez Paula, łącznie zmieniany 1 raz.
"W końcu wszystko będzie dobrze. Jeżeli nie jest dobrze, to jeszcze nie koniec."
Awatar użytkownika
Paula
Posty: 729
Rejestracja: 19 lis 2018, 14:23

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: Paula » 22 sty 2021, 8:30

A tu taka ciekawostka, ku przestrodze.
"Wyniki badania, które opublikowano w 2011 r., wykazały, że kobiety stosujące antykoncepcję hormonalną, zwłaszcza z użyciem estrogenów, mają w organizmie bardzo wysoki poziom reaktywnych form tlenu. Nasilenie stresu oksydacyjnego w ich przypadku jest porównywalne ze stresem występującym u osób cierpiących na nowotwory."
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
"W końcu wszystko będzie dobrze. Jeżeli nie jest dobrze, to jeszcze nie koniec."
sowka
Posty: 1722
Rejestracja: 25 maja 2016, 22:36

Re: Stres oksydacyjny = starość i choroby

Postautor: sowka » 22 sty 2021, 22:45

Bow1 pisze:Dostałem przed chwilką informację od mojej siostry, że do Polski przyjedzie jakiś pejsaty wstręciuch z Izraela by uczyć naszych polityków jak oddziaływać na społeczeństwo by ludzie dali się szczepić. No, żydkom zależy na naszej przestrzeni. Musimy ją uwolnić od naszej obecności.

https://nczas.com/2021/01/18/izraelski- ... obywateli/
W 9-milionowym Izraelu w ciągu trzech tygodni akcji szczepień podano preparat ponad 23 proc. populacji, w tym przeszło 72 proc. personelu medycznego oraz osób 60+. Z kolei w grupie 80+ wyszczepiono ponad 79 proc. osób. To najwyższy wskaźnik na świecie. Zgodnie z planem, do końca marca w Izraelu mają być zaszczepieni wszyscy obywatele powyżej 16 roku życia.
Ran Balicer,jest uznawany w Izraelu za autorytet w dziedzinie szczepień. Jest także współautorem powodzenia akcji masowego wyszczepiania obywateli. Teraz opowie o swoich doświadczeniach polskim politykom. Z ustaleń wp.pl wynika, że na spotkanie mają być zaproszeni m.in. pełnomocnik ds. szczepień w Polsce Michał Dworczyk. Udział w wydarzeniu miał potwierdzić także doradca premiera ds. mniemanej pandemii prof. Andrzej Horban
Prof. Ran Balicer jest uznawany za współautora sukcesu tego eksperymentu. Naukowiec jest także przewodniczącym krajowej rady eksperckiej ds. COVID-19 przy premierze Izraela oraz założycielem i szefem ds. Innowacji Instytutu Badawczego Clalit, prowadzącego akcję szczepień w Izraelu. Jest także profesorem na Wydziale Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Ben Guriona.
W prezydium grupy polsko-izraelskiej są przedstawiciele wszystkich klubów parlamentarnych. To świetne miejsce ponadpartyjnej współpracy – twierdził Szczerba.

Wróć do „Medycyna komplementara/ Biologia/ Biochemia”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 43 gości