B1 -
Nadmiar witaminy B1 nie jest szkodliwy nawet przy spożywaniu jej w ilości 50 mg dziennie. Wynika to prawdopodobnie z zahamowania jej wchłaniania przy dawkach przekraczających 5 mg. Hiperwitaminoza możliwa jest tylko w przypadku przyjmowania witaminy B1 w formie zastrzyków.
Objawy: osłabienie, obrzęki, poty, nudności, zmęczenie, duszność, obrzęk krtani, zawroty głowy, drżenie mięśni, zaburzenia rytmu serca, reakcje alergiczne, a w skrajnych przypadkach może dojść do śmierci– śmiertelny wstrząs tiaminowy.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Witamina_ ... ote-fact-4Suplementy i biodostępnośćW suplementach dostępnych w sprzedaży, tiaminę możemy spotkać jako
chlorowodorek tiaminy lub
azotan tiaminy. Nowe formy tiaminy są rozpuszczalne w tłuszczach i wykazują lepszą przyswajalność. Są to: benfotiamina, sulfotiamina.
Benfotiamina to syntetyczna pochodna tiaminy. Jest nierozpuszczalna w wodzie. W erytrocytach i wątrobie jest przekształcana w wolną tiaminę. Ogranicza skutki glikacji.
Witaminę B1 warto przyjmować razem z magnezem. Nie ma większego znaczenia czy przyjmujemy ją po jedzeniu, czy na pusty żołądek. Jej biodostępność jest praktycznie taka sama. Największe ilości tiaminy gromadzone są w sercu, nerkach, wątrobie i mózgu.
Występowanie w naturze– wątróbka
– kiełki i nasiona zbóż
– groch
– fasola
– zielony groszek
– kasza jęczmienna, gryczana, owsiana
– migdały
– szpinak
– nasiona słonecznika
– drożdże piwne
W praktyce klinicznej zaleca się zapobieganie niedoborom tiaminy przez podawanie nie więcej niż 30 mg chlorowodorkuchlorku tiaminy
Przedawkowanie i zatrucie tiaminą w praktyce klinicznej jest rzadko spotykane. Wynika to z dobrej rozpuszczalności
tiaminy w wodzie i jej stosunkowo niewielkiego powinowactwa do białek surowicy krwi. Wszystko to sprzyja wydajnejfiltracji witaminy B1
w kłębuszkach nerkowych i jej wydalaniu z moczem. Szybkość filtracji tiaminy w nerkach jest proporcjonalna do jej stężenia we krwi. Przy niskich stężeniach tiaminy we krwi wzrasta również tempo jej reabsorpcji w nerkach. W stanach chorobowych, takich jak kwasica
cukrzycowa czy mleczanowa lub ostra niewydolność mięśnia sercowego stosuje się tiaminę w postaci pirofosforanu
w iniekcjach domięśniowych, podskórnych lub nawet dożylnych
w dawkach 100–200 mg/dobę. Bardzo wysokie dawki tiaminy, nawet 3 g/dobę, były korzystne w terapii choroby
Alzheimera, nie dając jakichkolwiek objawów przedawkowania. Podczas takiej terapii obserwowano redukcję stresu oksydacyjnego i poprawę metabolizmu glukozy
http://www.phmd.pl/api/files/view/26183.pdf