Kwas gamma-linolenowy, GLA.
Wiąże się z nim ciekawa historia. Swego czasu jeden z lekarzy ogłosił, że kwas ten jest jednym z najważniejszych odkryć współczesnej medycyny, jego niedobory są prawdziwą epidemią, a sporo schorzeń cywilizacyjnych, przede wszystkim nowotwory, są wywołane właśnie niedoborami tegoż. Oczywiście został wyśmiany (GLA nie można opatentować, więc nie można na nim za bardzo zarabiać), nie podjęto co prawda żadnych badań żeby sprawdzić czy działa – po prostu ogłoszono, że nikogo się tym nie wyleczy, lekarz ten miał sporo problemów prawnych – sprzedawał ten specyfik jako lek na raka. O wszystkim zapomniano, aż pewnego dnia grupa naukowców postanowiła sprawdzić, co się stanie, jak do hodowli tkankowej raka wątroby doda się kwasu gamma linolenowego. Jakieś było ich zdziwienie, gdy rozwój nowotworu został całkowicie zatrzymany. Nie spowolniony, nie zakłócony – po prostu stanął. Gdyby w organizmie pacjenta GLA znajdował się od samego początku, nowotwór nigdy by się nie rozwinął. Zrobił się mały szum, trochę pokrzyczano, że należy jak najszybciej przeprowadzić szczegółowe badania, potwierdzić w badaniach na pacjentach. Ale jak wspomnialem, na GLA nie można zarobić ani grosza, a pacjent z nowotworem to zysk rzędu dziesiątek tysięcy. O sprawie dość szybko zapomniano.
Potem okazało się, że suplementacja olejem z wiesiołka (którego głównym składnikiem jest właśnie GLA) ma szereg innych zastosowań – w kilka miesięcy sprawiła, że ludzie z reumatoidalnym zapaleniem stawów odstawiali leki, w 2 miesiące całkowicie uzdrowiła chorych na zespół przewlekłego zmęczenia. Błyskawicznie leczył problemy ze spojówkami. Rewelacyjnie radził sobie z migreną. Osobiście słyszałem o bardzo wielu sukcesach – łącznie z odstawieniem leków przez osobę chorą na toczeń układowy. Niestety, praktycznie w ogóle nie przeprowadza się badań nad tą tanią, niemożliwą do opatentowania substancją.
Cóż to wszystko ma wspólnego ze stwardnieniem rozsianym? Bardzo dużo. Przede wszystkim, chorzy mają o wiele, wiele niższy poziom GLA, niż przeciętny człowiek – co jest logiczne i oczywiste, jako że wszyscy oni są pod wpływem czynników obniżających ten poziom. Znajdźcie czynnik obniżający poziom GLA, a przekonacie się, że jest on czynnikiem ryzyka stwardnienia rozsianego. Jedznie dużych ilości mięsa i mleka? Zgadza się. Niskie spożycie nasion roślin oleistych i orzechów? Zgadza się. Karmienie butelką zamiast piersią? Zgadza się. Infekcja wirusem Epsteina-Barr? Tak, też się zgadza.
Jest to tak oczywiste, że aż razi po oczach. Ale czy już pisałem, że GLA nie można opatentować? No nie można, wiec w gabinecie lekarskim o tym nie usłyszycie. Niedobory kwasu gamma linolenowego wywołują bardzo silną reakcję zapalną – to, co normalnie byłoby lekkim zaczerwienieniem, u osób z niedoborami zamienia się w jakąś masakrę – stąd reumatoidalne zapalenie stawów (zamiast strzyknąć w stawie, wykręca go poza granicę zwyrodnienia), tzw „zespół jelita drażliwego” czy wreszcie – stwardnienie rozsiane, drobne zmiany w obrębie mózgu doprowadzają do potężnej reakcji odpornościowej. Bez GLA organizm nie „wyciszy” raz rozpoczętej reakcji. Po zjedzeniu czegoś ciężkostrawnego normalny człowiek poczuje delikatny dyskomfort w jelitach, człowiek z bardzo niskim poziomem GLA dostanie owrzodzenia.
Ale ale, przecież to, że niedobór jakiejś substancji wywołuje chorobę, nie oznacza, że jej uzupełnienie ją leczy! W końcu jeśli ktoś został postrzelony, nic nie da założenie mu kamizelki kuloodpornej – szkoda już została poczyniona! Na szczęście sprawdzono hipotezę GLA. Podawano go pacjentom, w ciągu 2 lat nastąpiło cofnięcie się choroby o niemal 2 punkty na skali EDSS. Co prawda sprzedawcy leków mogą machać wam przed oczyma badaniem sponsorowanym przez koncerny farmaceutyczne, w których suplementacja GLA nie przyniosła efektów – ale wczytajcie sie dokładnie w treść. W badaniu sponsorowanym przez koncerny (tym, o którym się najczęściej mówi) używano śmiesznie małych dawek suplementu. W badaniu które faktycznie wykazało skuteczność i dosłownie cofnęło chorobę (mało popularne, nikt prawie o nim nie wspomina) dawki były wielokrotnie większe.
Od razu mówię – trzeba uzbroić się w cierpliwość. Nie można się spodziewać dosłownie żadych efektów przed upływem kilku miesięcy – w ten sposób działa GLA. Organizm musi go stopniowo, powoli wbudować w błony komórek, wszędzie. To zajmuje dużo, dużo czasu. Potem będzię się on utrzymywał całymi latami, a nawet dziesięcioleciami – ale jego uzupełnienie naprawdę długo trwa. To jest taki „długoterminowy” suplement.
Ah, no tak, zapomniałem napisać, jak się go uzupełnia.
Kupujemy olej z wiesiołka albo z ogórecznika, pijemy 20 ml dziennie (2x10ml). Polecam wiesiołek – tańszy i smaczniejszy.
http://www.stwardnienie.naturalneleczen ... l/gla.html
Opinie z netu..